van delhi naar dehradun

Early rise five o clock..:-) Tja je moet er wat voor over hebben. Bakkie erin en om kwart voor zes zitten we n onze taxi naar het treinstation. Onderweg verbazen we ons weer in stilte over New Delhi. De troep op de straten en de daar overal in hun riksja of tussen het afval liggende slapende dakloze mensen. Delhi ontwaakt langzaam en de het straatbeeld laat stilzwijgend een diepe en verbazende indruk achter, die slechts een schaduw is van hetgeen je in documentaires kunt zien…De geur, de smog, de stilte, ten opzichte van de dagelijkse drukte, en het schemerlicht van de opkomende dageraad versterken de indruk, die je weer doet beseffen wat een prachtig leven wij in het westen hebben.
Op het station treffen we een zelfde beeld aan en we zoeken naar onze plaats in de meest luxe trein van dit gedeelte van india. Lux in dit geval nog ruimschoots ondermaats voor wat wij gewend zijn. Des te schrijnender is het om te zien in welke treinstellen de indiër zijn basisvervoer kent… De veewagen is vergelijkbaar en waarschijnlijk zelfs nog schoner. Om exact 06.45 vertrekken we ..ns let op zelfs daar kan het dus…;-).
Onderweg zien we dat het gedeelte langs het spoor als openbaar toilet gebruikt wordt en zich daar ook de mensen uit de laagste klassen vestigen… Ja officieel is er geen lastensysteem meer in India..de praktijk is echter veel weerbarstiger en floreert dit systeem nog in zijn volle glorie.
In de trein worden we “goed” verzorgd met thee en krijgen we een maaltijd. Daarna sluiten we regelmatig onze oogjes. Rond half twee arriveren we dan in dehra Dun… Snel naar het hotel om onze stalen rossen te zien en vast even op de Enfield te zitten. Daar zien we ook onze tour-guide Ashisch.
Ik geef hem een omhels en voel meteen weer de vriendschap die vorig jaar is ontstaan. Heerlijk om deze tour weer met hem en udai te mogen doen.
De regen gooit roet in het eten en we worden verplicht eerst even te eten en koffie te drinken. Later in de middag mogen we toch nog even een rondje maken en de enfield van benzine voorzien. Ik kijk om mij heen zie blijde en lachende gezichten en hoor opmerkingen als…we di dit ne hebben in India op een motor gereden. Uit ervaring kan ik vertellen dat ze verliefd zullen worden op de Enfield en aan het einde van de reis deze uitspraak zullen bagatelliseren. De kreet zal dan zijn : we did it…we survived the highest motorable world, the Khardung La, on an Royal Enfield… Een ervaring die klinkt als de lijfspreuk van de enfield…Made Like a Gun…