vrouw holle de berg op

Even spieken achter het gordijn……helaas, de bergtoppen zijn gehuld in een mistig dekentje. Hopelijk zijn deze bij vertrek opgetrokken. Immers, vandaag gaan we het bijzondere meer Pangong Tso bekijken. Als we op weg zijn naar het meer heeft iedereen zijn regenpak aan. Deze dame heeft een poncho aan en dat is voor een enkeling een rede om een bijnaam te verzinnen en/of mijn verschijning op de foto te zetten. We worden niet echt nat maar wel voort geblazen richting China. We rijden een stuk door een natuurreservaat waar de marmotten op de weg staan om ons te begroeten. Het meer ligt op ongeveer 4000m en gevuld met zout water. Hoe dat zo komt is interessant voor de geologen onder ons. We volgen een stukje het meer en stoppen voor de fotosessies en een kopje thee/koffie. De straffe wind brengt ons gezellig samen in een tent waar we tevens opwarmen en trucjes uithalen met pedaalemmerzakjes om koude voeten. Aan de overkant van het meer (en een paar bergtoppen verder) ligt China en dat is voor onze Indiase reisgenoten rede voor een paar ludieke uitspraken met een hoop lol.
Opgewarmd en goedgemutst rijden we dezelfde weg terug naar het hotel. Vlak voor de lunchstop bezoeken we het klooster boven op de rots. Ondanks het mooi verzorgde klooster welke nog maar 4 jaar geleden is gebouwd, hebben we meer oog voor de plaatselijke bevolking die de oogst aan het maaien is met de hand terwijl de liederen onze oren hoog op de rots bereiken. Bij het hotel nuttigen we de lunch. Dat brengt mij bij iets wat ik graag met een ieder wil delen. Deze hele reis worden wij ondersteund door 5 roadcrew mannen en sinds enkele dagen door 3 kitchencrew mannen met chauffeur. Dus dat zijn 9 man en dan hebben we natuurlijk ook nog onze Nederlandse begeleider Luc! Het enthousiasme, toewijding en gastvrijheid maken deze reis onvergetelijk. Misschien omdat ik een vrouw ben, wat ik betwist, maar je hoeft maar iets te vragen of ergens mee te zitten en je wordt meteen terzijde gestaan. Het eten is super lekker en meer dan voldoende. Vandaag kwam er weer een eigen gebakken taart als dessert! Hoe krijgen ze dat nou voor elkaar en dat allemaal gemaakt in een tentje. Heb je een probleem met je motor, onderweg of aan het einde van de dag, ze springen uit de auto en gaan vol toewijding de motor oplappen. Of zoals laatst toen ik mijn motorjas iets beter wilde dichtmaken kwam de chauffeur mij assisteren de bandjes strakker te zetten. Dat maakt deze reis zo heerlijk. En onze Luc die de rij motorrijders sluit en je het vertrouwen weet te geven om deze bergen te lijf te gaan.
Na de lunch rijden we dezelfde pas terug als gister maar stoppen nu in het dorpje Sakti waar we in een prachtig nieuw hotel verwelkomd worden met zachte matrassen en warme douche!!!! De zon breekt door en de stoelen, bier en glazen worden naar het dak verplaatst om te genieten van stilte, zon en uitzicht. Wat een prachtige plekjes heeft dit land. Voor het diner nog even een wandelingetje door het dorp waar de bewoners je met een grote glimlach en een handgebaar vriendelijk begroeten.
Wat een voorrecht om dit land, deze streek op deze ijzeren rossen te mogen ontdekken!