Wari La loze dag

Vandaag zouden we eigenlijk de wari La rijden en een rondje maken via Hunder in de Nubra vallei. Helaas is er op de pas een brug ingestort en kunnen we niet de pas over. Aangezien we toch de nubra vallei willen doen besluiten we om deze via de hoogst berijdbare bergpas van de wereld, jawel 5602 meter, te bereiken. Het hoogte punt van de challenge bereiken we nu al een dag eerder, wat voor ons ook wel een hele uitdaging is. We rijden deze pas nu zelfs twee keer . We rijden een stukje terug om vervolgens aan de klim te beginnen. We krijgen prachtige vergezichten voorgeschoteld, met uitzicht op de groene vallei omgeven door de robuuste bergen onder ons. Boven ons zien we de ruwe bolsters al dan niet geheel bedekt met sneeuw…prachtig…wat een lummels zij het toch…erg indrukwekkend. Twaalf kilometer onder de top moeten we onze toegang (permit) laten controleren. We maken gelijk van de gelegenheid gebruik om even te genieten van de heerlijke zon onder het genot van black coffee and tea. Een deel van de koekies gaat naar de zwerfhonden die je in india overal in grote getale vind. De permit is oké en we vertrekken voor de laatste 12 km naar de top…ons ultieme doel. Na enkele kilometers de bevestiging dat het not an easy way to go is. De weg veranderd in een offroad track, maar ons vertrouwen inde Enfield is tot grote hoogte gestegen en geven hem de sporen. Als een kameel inde woestijn draagt hij ons zonder klagen naar boven…. Daar is ie dan..on top of the highest motorable road on the world…Emoties komen los en hier en daar rolt zelfs een traantje van geluk…een ultiem moment !!! Hier hebben we het voor gedaan. Er ligt sneeuw en na de eerste ontroering hangen we wensvlaggen op, gooien sneeuwballen en maken naturrlijk gebruik van het moment om de mooiste plaatjes voor thuis vast te leggen van this awesome and unforgettable moment…. Nadat we onze indrukken verwerkt hebben dalen we af, de eerste 10 km is een fraai stukje off-road, daarna verwelkomen we weer de “normale” indiase weg. F heeft deze track even aan zich voorbij laten gaan en als spoorzoeker voor Udai, die de enfield heeft overgenomen, daal ik af. Op naar de lunch met onderweg opnieuw amazing views. Na de lunch dalen we verder af en opeens is hij daar …onze bestemming van vandaag..De Nubravallei. Alweer een wonder van de natuur die onze adem doet stokken en ditmaal niet van van de hoogte. Het grijs bruin groen en een stukje rood gekleurde bergmassief, met daaronder de vallei met zijn grote brede rivier pakt ons netvlies en dringt bij ons binnen…Beautiful India verovert onze harten. We dalen af de vallei in en zien hoe de natuurlijke elementen als regen en landsliding hun stempel drukken op dit gebied. Moeilijke omstandigheden voor de Indiërs en zij krijgen onze bewondering voor de volhardende en vriendelijke wijze waarop zij zich handhaven in dit land. Rond half vijf bereiken we onze bestemming Hunder. Een oude nederzetting in de vallei die vroeger is ontstaan als onderdeel van de zijde route van de handel tussen India en China. Voor het transport gebruikten zij kamelen die nu dienst doen als toeristische attractie en waarmee je een rondritje kunt maken in de zandduinen die naast de nederzetting zijn ontstaan. De groep laat zich deze buitenkans niet ontgaan en neemt plaats op de Enfield van de woestijn…of is het wellicht andersom…. Na de kamelentour richting het even verderop gelegen Fixed camp in de vallei, waar we de nacht zullen doorbrengen. Voor het Diner bezoeken we nog de folklore Lakdakhi show waar we enkele typisch ladakhi liederen, dans en klederdracht aanschouwen, toch leuk om te zien. Onze kookploeg is vertrokken en de avondmaaltijd bestaat weer uit de gebruikelijke rijst met voor mij soms ondefinieerbare “papjes”, die overigens goed smaken, maar de herhaling van dit eten doet ons terugdenken aan de voortreffelijk kookploeg die ons de afgelopen 7 dagen heeft begeleid. We sluiten de dag af met een gezellig kampvuur dat W luister bijzet door met zijn mondharmonica enkele liedjes te spelen. Rond elf uur sluiten we definitef af en zoeken we onze tenten op….wat een heerlijke dag!! Morgen de laatste dag, terug naar leh over weer de highest motorable road in the world..the mighty Khardung La