dag 15, 16 en 17 Brandsberg,Spitskoppe en Windhoek

Dag 15 Etosha Brandberg.
We zitten nog volop in the mood van Etosha, maar vandaag gaan we onze reis voortzetten en naar Brandsberg. Eerst back to Outja,,,fill up our tanks en even genieten van de overweldigende cappucino bij de plaatselijke bakkerij...een cappucino zoals je die nog nooit gehad hebt. Dan hebben we er alweer 80 km opzitten..nog 150 km asfalt..iets wat onze BMW's nu liever niet zien. Daarna gravel en dan nog...yeahaa...25 km zand...swingen met onze rossen :-). Onderweg denke we een plaatselijke Namibier te helpen door hem een stuk een lift te geven. Niets blijkt minder waar, maar onze back-up Captain Jack/Corcodile Dundee en ex-policeman weet er wel raad mee... Pockets out en drop of in the dessert. Wederom een prachtige route en we picknicken bij een plaatselijk drinkplaats waar olifanten en ..haha schapen komen. De olifanten zijn er helaas niet, de schapen wel...die flink geleid worden door een aantal niet aan te halen honden. Grasparkieten en dwergpapegaaitjes houden ons gezelschap terwijl wij heerlijk een apflestrudel naar binnen werken. En passant regel ik via Sevensummits een ticket voor Eric die ons helaas vanwege zijn polsblessure-breuk zaterdagavond in windhoek zal gaan verlaten.
De campingsite is een oase. Onvoorstelbaar hoe men zoiets uit de grond haalt hier in the middle of nowhere. We genieten ervan en hebben gezelschap van een koppeltje donkey´s
met een jong...die ons balkend welkom heten....of...is het geen welkom. In namibië valt om 6 uur de avond in en na de braai genieten we met een lekker koel biertje van de immense sterrenhemel die hier te zien is...erg bijzonder...zelfs de melkweg is iedere avond zichtbaar.
Morgen naar Spitskoppe....wat wederom een geweldige plek zal zijn, want aan de schoonheid van Namibië wordt door ons niet meer getwijfeld.

Dag16 Van Brandsberg naar Spitskoppe
Ik sta vroeg op, 6.15 uur. Ik wil van de opkomst van de zon genieten...weer een beleving extra.. Ik schiet een aantal plaatjes van dit schouwspel van licht en schaduw dat fascinerend blijft. Terwijl ik geniet van de vele geluiden van de vogeltjes en alweer die blatende ezel... zet ik het water van voor de koffie op....en zetel mij in de stoel genietend van al dit schoons...
De route voor vandaag is geheel offroad, 134 km, iets dat ons als muziek in de oren klinkt want we hebben de smaak flink te pakken en de honger om dit met onze bmw's te verorberen is nog lang niet gestilt. De swing door de wildernis werkt verslavend....
We fill up Uis, een klein plaatsje waar we gelijk onze watervoorraden voor onderweg inslaan.
We kunnen Spitskoppe, onze eindbestemming al op 40 km zien liggen. Het blijken een paar flinke rotsen te zijn die zo genoemd worden en een markante plaats in het landschap innemen. Erg imposant. De route er naartoe is wederom verbazingwekkend mooi. Vandaag slaapt iedereen in het kamp, upgrade naar een lodge is hier niet mogelijk. We zijn er al vroeg...en beleven een relaxe middag waarin we ook onderhoud aan onze makkers. Ook een velg wordt netjes uitgedeukt, een band geplakt, en wat kleine mankementjes vakkundig met tie-ribs weer op hun plek gezet... De deutsche grundlichkeit legt het toch wel een beetje af tegen the Nabian Dessert. Het bier is op dus ik ga met jacques in het dorp wat halen. Gelijk de voorraad van de store opgekocht, want ja wat is er nu niet lekkerder dan na een tour...in de zon...op een stoeltje...inde natuur...met geweldig uitzicht...lekkerder dan te genieten van een koele en frisse pint. De braai wordt al vroeg aangestoken en kees zorgt vanavond met jac voor een heerlijk dinertje. Ook komt het bericht dat Eric zijn terugreis is geregeld...Hij gaat dus zaterdag...snik...snik..
Onder de rook en de aangename geur van de braai zien we de prachtige zonsondergang aan de voet van spitskoppe..... die door ons allen zonder veel woorden wordt beleefd...what a wonderful world we have.... Na ons tegoed te hebben gedaan aan de kost, zoals ze het in Zuid-Afrika noemen, praten we bij het licht en de vlammen van het kampvuurtje nog wat na over de dag van vandaag. Morgen vroeg op...lange bergroute naar windhoek...We slapen vanavond in een hotel...geen sterrenhemel, geen dierengeluiden, geen donkere stilte.., maaaarrr wel heerlijk eten en drinken bij Joe's Beerhouse...een begrip in Namibië..:-)

Dag 17 Spitskoppe Windhoek
We staan vroeg op om toch de natuurlijke lange route door het bergmassief te kunnen rijden, waarbij ook Eric op tijd in Windhoek is om zijn vlucht te halen. Tijdens het ontbijt genieten we daarbij van de zonsopkomst in Spitskoppe, zowaar nog mooier dan de zonsondergang van gisteren. Nog voor half acht zitten we al op de motor en vertrekken we voor de volgende 345 km van onze reis. Het blijkt de beste keuze....wow..ohhh...wat een natuur, maar ook wat een bijzondere off-road weg om te rijden...het is genieten aan één stuk. Daarin ook nog een echt bijzonders steile bergpas die al slingerend en met stijgen en dalen bereikt wordt. Boven op de pas van een kleine 2000 meter wordt de uitgestrekte schoonheid van Namibië nog maar eens aan onze ogen toevertrouwd. Dit zullen we inderdaad niet snel vergeten. Ondanks de zeer afwisselende off-road track van 345km (eigenlijk mocht hij nog wel langer zijn :-) )bereiken we al heel vroeg in de middag onze bestemming in Windhoek. De volgauto volgt eerst ruim een uurtje later omdat deze in de pas allen in zowel de eerste versnelling als in de lage giering kon bedwingen. Onderweg worden apen, zebra's koeien, wilde paarden en ezels gespot. We douchen ons, draaien een wasje..haha...en maken ons op voor Joe's beerhouse...Food and drinks...voor een goede nachtrust...:-)