Entering Ladakh

Vandaag eerst even F feliciteren die vandaag jarig is…De slingers aan de tent en wij allen feliciteren hem. De zon staat al weer aan de hemel en de koude van de nacht op deze hoogte van 4300 meter verdwijnt als sneeuw voor de zon. De zon kleurt de bruin/geel gemaleerde bergen en opnieuw stijgt de bewondering voor de schoonheid van het land. Om 9.00 uur vertrekken we om na een twintigtal kilometers lakdakh binnen te rijden, toeristisch wel de meest bekende streek van India. De bergen laten hun grilligheid zien die mede wordt bepaald door de winderosie en de kracht van het water die duidelijk overal zijn invloed achterlaat. Dit betekent voor ons ook weer de afwisseling van stof met een paar leuke doorwateringen…altijd leuk…zeker met de onvermoeibare Enfield. Wij enteren vandaag twee passen van boven de vijf kilometer die wij genietend van de haarspeldbochten, afgewisseld met de prachtige vergezichten moeiteloos beklimmen. Nou ja moeiteloos…Muddy F en Young A…maken nog een keer kennis met het weinige asfalt dat we tegenkomen. Wat blauwe plekken en stramme spiertjes houden zij eraan over maar zij kunnen gewoon verder…De Enfield draagt zijn lot en vervolgt trouw zij pad. Na bijgekomen te zijn en natuurlijk weer de gebruikelijke black tea-stop stuurt Muddy F de Enfield het water in om er vervolgens tot de assen in de onderliggende modder weg te zakken. Netjes geparkeerd, want de enfield blijft pruttelend gewoon staan. Met zes man sjorren we aan onze trouwe makker om hem uit zijn benarde positie te bevrijden, want na enige tijd lukt. De crew zal het beestje vanavond extra goed verzorgen. We rijden verder richting een hoogvlakte op 4300 die ons een prachtig vergezicht laat zien…vreemd zo een groot stuk vlak wegdek in de himalaya. We slaan een keer af om onze verblijfplaats te bereiken die ligt aan een verborgen oude zee die tijdens het botsen van de aarddelen tot op 4300 meter omhoog is gedrukt. Deze is langzaam aan het indrogen wat een prachtig schouwspel geeft van het zout dat er overblijft. Het is tevens een broedplaats geworden voor vele vogelsoorten. Morgen zullen we deze zee van dichtbij gaan bekijken. Op onze verblijfplaats ontmoeten we onze kookploeg die ons deze laatste goede week zal begeleiden. Inmiddels hebben we zo meer personeel als deelnemers…. De kookploeg, Nepalezen, bezorgen ons een heerlijk gevarieerde maaltijd, mede speciaal voor onze jarige. Zij hebben op de koop toe een heerlijke taart, jawel met kaarsjes, als verrassing. De sfeer is gezet en we beleven alweer een gezellige en leuke avond, waarbij onze jarige natuurlijk in het zonnetje wordt gezet. Morgen eerst na de verborgen zee en vervolgens zullen we op één na hoogste berijdbare pas van de wereld aan onze bucketlist gaan toevoegen…een puistje van ruim 5300 meter. We hebben er zin en het weer…dat is werkelijk schitterend…lekker zonnetje, wat wil je nog meer…de challenge gaat verder.