second highest motorable road of the world
Door: Luc Egging
Blijf op de hoogte en volg Travel 2 Explore
21 Augustus 2015 | India, Alchi Gömpa
Second highest motorable road..
Vroeg ontbijtje en dan even de verborgen zee bezoeken… We komen er aan, maken foto’s en sommigen wagen zich aan een klein wandelingetje richting zee…Dat valt effe tegen op 4300 meter.. Het is al gauw te nat en ze keren hijgend en puffend terug… De plaatjes zijn geweldig en in the pocket… We starten de Enfields en komen tijdens de rit bij. Op naar de pas van 5300 meter. Onderweg krijgt de Enfield het soms ook benauwd en de luchtfilters zijn nu bijna uit alle motoren verdwenen. Het is een mooie en lange weg naar boven, maar een straf is het niet, want wederom doen de prachtige vergezichten ons verbazen… Het woeste gebergte op dit stuk toont ons zijn pracht. Opeens staan wij daar dan aan de top, met natuurlijk een tempeltje en een prachtige verzameling van de gekleurde boedha vlaggetjes. We aanschouwen dit door de wind speels aan ons toevertrouwde kleurenpallet met een geweldige achtergrond van de met sneeuw bedekte bruin geschakeerde bergtoppen. Sneeuw die we overigens ook nog langs onze weg naar boven en beneden tegenkomen. Het is frisjes boven en trekken een extra truitje en de wat dikkere handschoenen aan. We verlaten het hoogtepunt van deze dag en dalen af…een schitterende weg waar we de enfields heerlijk kunnen laten swingen wat begeleid wordt door het tevreden gepruttel van deze old english sewingmachine…want zo soepel klinkt het geplof in onze oren. We lunchen in een plaatsje dat ligt op het kruispunt van een aantal belangrijke wegen… Hier is de invloed van Tibet duidelijk zichtbaar, zowel bij het aanzien van de mensen maar ook overal in de uithangborden die aan de gevels van de “restaurantjes” en winkeltjes hangen. Na onze buikjes gevuld te hebben volgen we de rivier de Indus die ook zal begeleiden naar onze slaapplaats van de komende twee nachten. We draaien de “grote” weg af en volgen een dusty road naar onze eindbestemming van deze weg. Grint, stenen, water en zand vinden we op onze weg. Zand had onze muddy F nog niet veel gehad en hij stuurt dan ook pardoes zijn enfield tegen het naast de weg gelegen hekwerk, met een grote stofwolk tot gevolg. Na een goed kwartiertje bereiken we onze bestemming…een prima hotel, met zowaar een echte douche en jawel Wifi…maar of deze goed werkt..?? Dat zal blijken als dit verslag vandaag nog geplaatst wordt of niet. Morgen bezoeken we een paar monestry’s, waarvan een hele oude, en verdiepen we ons iets meer in de cultuur.
Vroeg ontbijtje en dan even de verborgen zee bezoeken… We komen er aan, maken foto’s en sommigen wagen zich aan een klein wandelingetje richting zee…Dat valt effe tegen op 4300 meter.. Het is al gauw te nat en ze keren hijgend en puffend terug… De plaatjes zijn geweldig en in the pocket… We starten de Enfields en komen tijdens de rit bij. Op naar de pas van 5300 meter. Onderweg krijgt de Enfield het soms ook benauwd en de luchtfilters zijn nu bijna uit alle motoren verdwenen. Het is een mooie en lange weg naar boven, maar een straf is het niet, want wederom doen de prachtige vergezichten ons verbazen… Het woeste gebergte op dit stuk toont ons zijn pracht. Opeens staan wij daar dan aan de top, met natuurlijk een tempeltje en een prachtige verzameling van de gekleurde boedha vlaggetjes. We aanschouwen dit door de wind speels aan ons toevertrouwde kleurenpallet met een geweldige achtergrond van de met sneeuw bedekte bruin geschakeerde bergtoppen. Sneeuw die we overigens ook nog langs onze weg naar boven en beneden tegenkomen. Het is frisjes boven en trekken een extra truitje en de wat dikkere handschoenen aan. We verlaten het hoogtepunt van deze dag en dalen af…een schitterende weg waar we de enfields heerlijk kunnen laten swingen wat begeleid wordt door het tevreden gepruttel van deze old english sewingmachine…want zo soepel klinkt het geplof in onze oren. We lunchen in een plaatsje dat ligt op het kruispunt van een aantal belangrijke wegen… Hier is de invloed van Tibet duidelijk zichtbaar, zowel bij het aanzien van de mensen maar ook overal in de uithangborden die aan de gevels van de “restaurantjes” en winkeltjes hangen. Na onze buikjes gevuld te hebben volgen we de rivier de Indus die ook zal begeleiden naar onze slaapplaats van de komende twee nachten. We draaien de “grote” weg af en volgen een dusty road naar onze eindbestemming van deze weg. Grint, stenen, water en zand vinden we op onze weg. Zand had onze muddy F nog niet veel gehad en hij stuurt dan ook pardoes zijn enfield tegen het naast de weg gelegen hekwerk, met een grote stofwolk tot gevolg. Na een goed kwartiertje bereiken we onze bestemming…een prima hotel, met zowaar een echte douche en jawel Wifi…maar of deze goed werkt..?? Dat zal blijken als dit verslag vandaag nog geplaatst wordt of niet. Morgen bezoeken we een paar monestry’s, waarvan een hele oude, en verdiepen we ons iets meer in de cultuur.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
